فکرشم نکن که از خدا بخوای که کمک‌م کنه!
«جوآن کرافورد» در سال ۱۹۷۷ دچار عارضه‌ی قلبی شد. زن خدمتکار منزل او، شروع به دعا خواندن برای او کرد. در آن هنگام بود که کرافورد این جمله را گفت. او در ۸۰ فیلم حضور یافت و برای بازی در فیلم «میلدرد پیرس»، اسکار گرفت.

غافلگیرم کن!
«باب هوپ» در بستر مرگ بود که دولورس، همسرش، از او پرسید می‌خواهد او را کجا دفن کنند. هوپ، یک شومن بود و با طنازی‌ش نیروهای آمریکایی را در سراسر جهان سرگرم کرد. او عمری دراز و ۱۰۰ ساله داشت.

من باور دارم زندگی‌ای که صرف موسیقی شود، حیاتی است که فوق‌العاده گذشته است، و این چیزی است که من زندگی‌م را تقدیمش کردم
این گفته‌ی باشکوه از «لوچیانو پاواروتی» بزرگ است، کسی که به گفته‌ی «سلین دیون» صدای خدا را داشت. او این جملات را به «تری رابسن»، مدیر برنامه‌هایش، درست پیش از مرگ گفت. وی را پس از «انریکو کاروسو» بزرگ‌ترین تنور دانسته‌اند. اگر قرار باشد فیلمی درباره‌ی او ساخته‌شود، گنجاندن این جملات خارق‌العاده به شرط بازی خوب بازیگر می‌تواند فیلمی بزرگ و درخور او را پدید آورد.

حالا می‌رم که با گلوریا باشم
«جیمی استیوارت» این را در سال ۱۹۹۷ و پیش از مرگش به خانواده‌اش گفت. او این‌را درباره‌ی همسرش گفت که سه سال پیش‌تر درگذشته بود. ازدواج آن‌ها ۴۴ سال دوام یافت و استیوارت هرگز نتوانست با مرگ همسرش کنار بیاید.

امشب می‌میرم
مدیر برنامه‌های «جیمز براون» این جمله را پیش از مرگش در اثر حمله‌ی قلبی شنید. او در ۷۳ سالگی و در صبح‌گاه کریسمس سال ۲۰۰۶ فوت کرد.

آه، من از همه‌ی اینا خسته شدم!
«وینستون چرچیل» پیش از آن‌که به کما برود، این جمله را گفت. او ۹ روز بعد در سال ۱۹۶۵ فوت کرد. او ۱۵ روز پیش از مرگش در سن نود سالگی سکته کرده‌بود.

من کلی خوش گذروندم و از هر دقیقه‌اش لذت بردم!»
چقدر باشکوه است اگر جملات آخر کسی، مثل «ارول فلین» باشد. او در اثر حمله‌ی قلبی فوت کرد. او در زمان مرگ، تنها ۵۰ ساله بود.

همه خوشحالن؟ می‌خوام همه خوشحال باشن! من که می‌دونم خوشحالم!
«اثل بریمور» در سال ۱۹۵۹ و پیش از مرگش در ۷۹ سالگی به زن خدمتکار منزلش گفت. او مدتی بود که به روماتیسم و بیماری قلبی مبتلا شده‌بود. وی مخصوصاً به تئاتر علاقمند بود و سالن تئاتری به نامش در نیویورک وجود دارد.

چرا که نه؟! هرچی باشه، متعلق به خودشه!
وقتی کشیش به «چارلی چاپلین» گفت: «باشد که خداوند روحت را بیامرزد!» او این پاسخ را داد. ستاره‌ی دوره‌ی فیلم‌های صامت، در سال ۱۹۷۷ و به مرگ طبیعی رخت از جهان بربست. جنازه‌ی چاپلین توسط گروهی که از همسرش تقاضای ۶۰۰هزار دلار در ازای استرداد داشتند، ربوده‌شد. البته ربایندگان به هدفشان نرسیدند و جنازه به خانواده‌ی چاپلین تحویل داده‌شد.

کرت راسل
پیش از آن‌‌که «والت دیزنی» در اثر سرطان ریه فوت کند، نام راسل را بر تکه‌کاغذی نوشت. تا به امروز، کسی دلیل کار او را نمی‌داند. وقتی در ۱۹۶۶ دیزنی ۶۵ ساله فوت کرد، راسل یک ستاره‌ی معروف کودک در استودیوی او بود.